|
Starykoń.
W polu czerwonym koń
srebrny w prawo, z kopytami złotymi i popręgiem czarnym wpół. W klejnocie
nad hełmem w koronie topór srebrny o stylisku złotym, wbity ostnem w koronę.
Podanie o powstaniu tego herbu przekazuje nam Długosz.
Było trzech braci herbu
Topór - Sędziwój, Nawój i Żegota. Kiedy Żegota po wieloletniej podróży
powrócił do domu, okazało się, że Sędziwój i Nawój podzielili między siebie
cały majątek ojca, wyrzekając się brata. Widząc to Żegota przed królem
dowiódł swoich praw do urodzenia i fortuny. Monarcha, chcąc mu wynagrodzić
poniesione krzywdy i odróżnić od wyrodnych braci, nadał mu nowy herb -
białego konia, na którym Żegota opuścił przed laty rodzinny dom. Jednak
na znak, że pochodzi z rodu Toporczyków, topór z dawnego herbu został wyniesiony
na hełm.
Herb Starykoń był najbardziej
rozpowszechniony na ziemi krakowskiej, ruskiej, w Wielkopolsce i na Śląsku. |
| Posługiwały się nim następujące
rodziny: Bochnar, Bogumił, Bystr(rz)onowski, Chorzemicz, Cybulka, Czartoryski,
Gorzycki, Grodecki, Hynek, Kasprzycki, Kąkolewski, Knot, Kwaśniowski, Majewski,
May, Miedźwiecki, Mieźwiecki, Młodziejowski, Nahojowski, Nanayko, Nawojewski,
Pietruski, Pisarzewski, Poborowski, Polanowski, Siemuszewski, Staniewski,
Sulimirski, Synowiec, Szafraniec, Wielogłowski, Wielopolski, Wroniecki,
Zaprzaniec, Zawadzki, Ziemiecki, Żarski. |
|